Abraham - Syn Teracha, pierwszy z trzech patriarchów. Jego życie opisane jest w Księdze Rodzaju (Księgi Mojżeszowe). Oprócz opowieści o Abrahamie znajduję się w niej wzmianki o Jakubie i Izaaku, które mogły powstać później (Rdz 22,1-19).

Historyczny Abraham pochodził z Haran. Od imion jego krewnych wzięły swoje nazwy miejscowości w okolicach Haranu. Z tego miejsca wyruszył Abraham w poszukiwaniu pastwisk.

Owe wyjście Abrahama nie jest w Biblii przypadkowe; jest następstwem Bożego prowadzenia (Rdz 12,1). Abraham przybył do Kanaanu i tam przypuszczalnie w świątyni w Sychem otrzymał obietnicę wzięcia na własność kraju i zapowiedź licznego potomstwa (Rdz 15).

Abraham czcił Boga swojego rodu, znanego w biblijnej tradycji jako El (imię, imiona Boga). Jako pierwocinę przyobiecanego mu przez Boga kraju, nabył Abraham po śmierci swojej żony Sary, ziemię z pagórkami Makpela w okolicach Hebronu (Rdz 23). Nie ma jednak pewności kiedy to było. Uczeni datują to wydarzenie między XIX a XIII w. przed Chrystusem. Najpewniejszym wydaje się być XVI w. przed Chrystusem.

Biblia pokazuje Abrahama jako "ojca Izraela" (Iz 51,2; zob. Mt 3,9; J 8,39), "wzór wiary" (Rdz 4; Gal 3,9; Hbr 1,8-10), "przyjaciela Boga" (Iz 41,8; zob. Jk 2,23). Podkreśla przy tym, że Jezus jest większy od Abrahama (J 8,52-58).

Źródło: Mała Encyklopedia Biblijna. Dom Wydawniczy "ASLAN" Kraków 1995